lunes, 3 de diciembre de 2007

Pelea




Volvía a casa conducíendo por una zona de marismas cuando la fortuna hizo que coincidiera con la pelea de dos ratoneros comunes " Buteo buteo" .


Mientras me iba acercando a la escena confiaba con poder tener tiempo suficiente como para poder coger la cámara que estaba en el asiento trasero del coche. Dejar el coche en punto muerto y poner el freno de mano no supuso más de un segundo. Mirada fija en la pelea mientras mi mano buscaba y encontraba la cámara fotográfica . Los ratoneros ya ponían más atención en mi presencia que no en la pelea. En apenas otro segundo click,clack,clak...pude disparar hasta tres veces. No hubo tiempo para preparar los parámetros de la cámara y ahora sólo faltaba confiar en la providencia y esperar que las fotos no terminaran en la papelera. La imágenes han salido movidas , desenfocadas y no tienen calidad pero he sido incapaz de borrarlas.



8 comentarios:

Arcángel Mirón dijo...

Sos afortunado, al igual que el querido Només. Yo nunca soy testigo de una pelea de ésas, a lo sumo veo cómo la vieja de la esquina de mi casa le grita al marido, pero no es muy apasionante de observar.

nomesploraria dijo...

QUNA PASADA!!!!!! OSTIA QUIN DOCUMENT HAS CAÇAT!!!

Estás fet un mestre.

Lokita dijo...

Com havies de borrar-les???
Son brutals…
Em portes un dia amb tu a fer fotos, rei meu ??
Porfi, porfi, porfi :)
Petonets

Jordi D. dijo...

Ayysssss SIIIII Lokita. I t'ensenyaré l'ocellet :-) ... anecs, cormorans, faisans, pitroig, martinets, cigonyes, fotja... (no siguis malpensada)...i amb una miqueta de sort fins i tot daines.

Petonets volàtils

Lokita dijo...

Mal pensada jo??
Nooooo!!!
Em portes de veritat? :)

Jordi D. dijo...

Sí Lokita i amb molt de gust. Cal trovar dia que vagi bé i manera de quedar. Si pots contactar amb Albert B., fes-ho. Ell et pot donar la meva adreça mail. Si no pots, caldrà trovar com posar-nos en contacte.
Fins aviat.

treehugger dijo...

Quina sort que vas tenir. Jo unes fotos així no les borraria. De fet tinc unes fotos d'abellarols que fan pena (no tinc cap tele, el maxim que tinc es un 100mm) però els bons records que em porten aquelles fotos do m'els treu ningú.

Anónimo dijo...

En mi humilde opinión, el valor fotográfico del instante captado no tiene precio. Has hecho bién en no borrarlas, eso no pasa todos los dias.

Saludos.